Niets Nieuws (2008)
Voor ensembleCleaning Instr... (2007)
vormgeving: Brordus Bunder
Duur: ± 12 minuten
Eerste uitvoering: 13 februari 2008 in De Doelen in Rotterdam
Geschreven voor: Het Nederlands Blazers Ensemble
In samenwerking met: Bram de Sutter
In opdracht van: het NFPK+
Recensies: "Vooraf klinkt werk van jonge componisten, die zich naast dit monument (De Staat van Louis Andriessen) veel te bescheiden opstellen. 'Niets Nieuws' van Mayke Nas (1972) begint met een langdurig diep zuchten, dat associaties opwekt met zware inspanning in een ijzige lucht. Verdwaalde hoorn-akkoordjes neigen naar een Weill-achtig dansje, maar zetten niet door. In plaats daarvan een melancholiek gefloten liedje."
(Jochem Valkenburg in de NRC, 14 februari 2008)
"De getalenteerde, interessante componiste Nas zoekt het in het fluxus-achtige 'Niets Nieuws' in de stilte: ritmische ademgeluiden met wat kopertonen en een collectief gefloten melodie aan het eind."
(Anthony Fiumara in Trouw, 14 februari 2008)
Audio fragment van een live-performance door het Nederlands Blazers Ensemble
Nas (1972) constateerde tot haar verrassing dat Plato's visie op de samenleving en de problemen die verschillende samenlevingsvormen met zich meebrengen, na tweeënhalf millenium niet zijn verouderd. Niets Nieuws heet daarom haar compositie die ze vervolgens in elk opzicht liet verschillen van De Staat van Andriessen. Aanvankelijk dacht ze: dat wordt uitpakken, gezien de bezetting, 'een berg instrumenten waarmee je een kathedraal van geluid kunt bereiken'. Maar na veelvuldige beluistering van Andriessens compositie zag ze maar één conclusie: dat wordt inpakken. 'Ik heb het tegenovergestelde van De Staat willen maken. De Staat dendert als een trein in volle vaart over het publiek heen, terwijl mijn stukje zo intiem en klein is als maar kan en het publiek naar zich toe moet trekken.
Nas spreekt over 'een soort minimal music', maar niet in de betekenis van eindeloze herhalingen – er zijn geen letterlijke herhalingen -, eerder in de zin van 'arte povera'. Plato meende dat een staat alleen kan werken wanneer er uitsluitend in de basisbehoeften wordt voorzien. Alle luxe, alle weelde leidt tot afleiding en luiheid. Ze heeft zich dan ook uiterst strakke grenzen gesteld in wat wel en niet wordt toegelaten in haar stuk. Het resultaat is extreem uitgeklede muziek."
Joke Dame / NBE