overzicht | stuk voor stuk | cd/dvd
Musique qui sent la table et la pantoufle (2004)
Voor septet
<< Stuk terug
Onder Ons (2004)
Stuk verder >>
(now)here (2004)

Ensemble Aleph
foto's: Sophia Murer
Instrumentatie I (Ensemble Aleph): cl, trp, sopraan, pf, perc, vl, vlc

Instrumentatie II (Nieuw Ensemble): cl, ob, sopraan, pf, perc, vl, vlc

Duur: ± 6 minuten

Tekst: Claude Debussy

Eerste uitvoering: 10 september 2004 tijdens de Gaudeamus Muziekweek in de IJsbreker in Amsterdam door Ensemble Aleph

Geschreven voor: Ensemble Aleph

In het kader van: '3e Forum International des jeunes compositeurs', Moulin d'Andé, Frankrijk

Uitgever: Donemus

Recensies: "Highlights of the Aleph show included trumpeter Lutz Mandler's simultaneous performance on two alphorns (connected to a single mouthpiece), Mayke Nas' Musique qui sent la table et la pantoufle, a good example of the humorously serious work of this up and coming Dutch composer, and the pun and a grin of Dmitri Kourliandski's Pas d'action ('action step' or 'no action' depending on how you choose to translate it)."
(Guy Livingston in Paris Transatlantic Magazine, 10 oktober 2004)

"Musique qui sent la table et la pantoufle for voice, clarinet, trumpet, violin, cello, piano and percussion by Mayke Nas from the Netherlands was a very short, aphoristic piece, which started out and ended with very soft, sparse, percussive effects, in the middle of which came by short, sporadic passages with the other instruments, most notably the prepared piano, trumpet and soprano."
(Anton Rovner in New Music Connoisseur, Dresdener Tage des Zeitgenossisches Musik Festival, oktober 2004)

"Musique qui sent... van Nas begon met plopgeluiden van de musici, aangevoerd door sopraan Marijje van Stralen, tot ze spaarzaam begeleid de woorden van de titel zong."
(René van Peer in het Brabants Dagblad, 13 januari 2005)



Geluidsfragment van een live uitvoering door het Nieuw Ensemble & Marijje van Stralen / Bas Wiegers
Behalve componist was Debussy ook een criticus die zijn collega's met vlijmscherpe tong en een flinke dosis humor te lijf ging. In de kritieken die hij schreef onder het pseudoniem 'Monsieur Croche' gebruikte hij onder andere veel culinaire analogiën om zijn misnoegen te uiten over 'vergissingen' van componisten, critici of programmeurs. Zo schreef hij na een concert dat hij slecht geprogrammeerd vond: 'Je suis parti avant... On ne mange pas du rosbif après des petits fours' (Ik ben voor het einde vertrokken. Ik houd nu eenmaal niet van rosbief na de petit fours) en bij een werk van Grieg '... cela s'étire un peu comme cette pâte de guimauve que dispensent les petites boutiques de foire, à laquelle se sont probablement suspendues les mains de marchand' (...het lijkt een beetje op trekdrop zoals die ze op de kermis verkopen en waar de vingers van de verkoper nog aan lijken te kleven).

Voor het Franse Ensemble Aleph is in de zomer van 2004 Musique qui sent la table et la pantoufle geschreven op een vergelijkbaar citaat uit de kritische notities van Debussy: 'Musique qui sent la table et la pantoufle, ceci pris dans un sens spécial aux mécaniciens qui disent: "Ça sent l'huile"' (Muziek die net zo naar spruitjes en pantoffels ruikt als een monteur een slecht lopende motor naar olie vindt stinken). Hiermee doelde Debussy op muziek van componisten die naar zijn smaak teveel met hun hoofd en te weinig met hun hart componeren.